ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Κατά τη διάρκεια μίας λογοθεραπευτικής αξιολόγησης, ο λογοθεραπευτής πραγματοποιεί μία σειρά δοκιμασιών και δραστηριοτήτων, παίζοντας και συζητώντας με το παιδί. Για παράδειγμα, ζητά από το παιδί να ονομάσει αντικείμενα, να περιγράψει εικόνες ή να αφηγηθεί μία ιστορία. Ύστερα με τη χρήση σταθμισμένων τεστ (όπως το ΜΕΤΑΦΩΝ, το TACL-R και το AνΟμιλω 4) αναλύει λεπτομερώς το λόγο του παιδιού και αξιολογεί το φωνολογικό, τοσημασιολογικό και το πραγματολογικό σύστημα του παιδιού καθώς και την ικανότητά του για επικοινωνία και σωστή έκφραση και κρίνει αν αποκλίνει ή όχι από τα φυσιολογικά στάδια ανάπτυξης του λόγου σύμφωνα με τη χρονολογική ηλικία του παιδιού.

Με τη λογοθεραπευτική αξιολόγηση μπορούν να αξιολογηθούν:

• Δυσκολίες στην ομιλία (δυσκολία στην άρθρωση συγκεκριμένων φωνημάτων, παράλειψη ή αντικατάσταση αυτών, ελλιπής φωνολογική ενημερότητα)
• Δυσκολίες στη ροή της ομιλίας (π.χ. τραυλισμός, ταχυλαλία, βραδυγλωσσία)
• Δυσκολίες στο λόγο (π.χ. περιορισμένο λεξιλόγιο, δυσκολία στην ανάκληση λέξεων και στην κατονομασία αντικειμένων, δυσκολία στην κατανόηση του λόγου, δυσκολία στην αφήγηση και στην περιγραφή, δυσκολία στην ικανότητα δομημένης συζήτησης)
• Δυσκολίες στην κατάποση
• Δυσκολίες στην επικοινωνία (π.χ. το παιδί δυσκολεύεται να κάνει έναρξη επικοινωνίας με συνομιλήκους και ενήλικες ή δε χρησιμοποιεί το λόγο για να επικοινωνήσει με τους γύρω του)
• Δυσκολίες στη φωνή (π.χ. το παιδί δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει τον κατάλληλο τόνο στη φωνή ή έχει μία παράξενη προσωδία ή χροιά την ώρα που μιλάει)

Ο λογοθεραπευτής, λοιπόν, με τη χρήση κλινικών τεχνικών παρατήρησης του παιδιού σε συνδυασμό με σταθμισμένα εργαλεία ελέγχου μπορεί να προβεί στη διάγνωση δυσκολιών άρθρωσης, δυσαρθρίας, δυσφωνίας, ρινολαλίας, εξελικτικής διαταραχής του λόγου, τραυλισμού, βραδυγλωσσίας, ταχυλαλίας, δυσφασίας, δυσφαγίας, δυσκαταποσίας και πραγματολογικών διαταραχών.

ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Κατά τη διάρκεια μίας εργοθεραπευτικής αξιολόγησης σημειώνονται τα δυνατά και αδύναμα σημεία του παιδιού.

Οι τομείς που εξετάζονται περιλαμβάνουν τη μυική δύναμη, την αντοχή και τοεύρος κίνησης των αρθρώσεων, την απτική διάκριση, το συντονισμό ματιού/χεριού, την οπτική αντίληψη, τη διάρκεια προσοχής καθώς και τηναδρή και τη λεπτή κινητικότητα. Ο εργοθεραπευτής επίσης εξετάζει την ικανότητα του παιδιού για αυτοεξυπηρέτηση όπως και την κοινωνική αλληλεπίδραση με συνομιλήκους και ενηλίκους.

Ελλείματα στους παραπάνω τομείς θα εκδηλωθούν με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα περιορισμένη μυική δύναμη/αντοχή εκδηλώνεται ως αδεξιότητα και γρήγορη κόπωση. Απτικές δυσκολίες μπορεί να εκδηλωθούν ως αποστροφή για ορισμένα είδη ένδυσης ή τροφίμων ή με περίεργη ανταπόκριση στον πόνο. Μειωμένο εύρος κίνησης, ελλείψεις στο συντονισμό ματιού-χεριού, δυσκολίες στη λεπτή κίνηση και μειωμένη οπτική αντίληψη έχουν συχνά ως αποτέλεσμα την κακή απόδοση στον αθλητισμό, την ακαδημαϊκή επίδοση και τη δυσγραφία. Επιπροσθέτως, ενδέχεται να επηρεαστούν οι λειτουργικές ικανότητες του παιδιού και έτσι να μην μπορεί να λειτουργήσει στο κατάλληλο αναπτυξιακό στάδιο.

Συμπερασματικά, λοιπόν, η εργοθεραπευτική αξιολόγηση μπορεί να διαγνώσει τη ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα), τη διαταραχή συντονισμού, τη δυσπραξία, τις διαταραχές στη λεπτή και την αδρή κινητικότητα, τη δυσγραφία αλλά και την ψυχοκινητική καθυστέρηση.